Άλλη μια μέρα ακόμα έφτασε στο μέσο της και εσύ αναφώνησες ακόμα μια έφυγε… εντάξει έχει ακόμα πολύ για να τελειώσει και αυτή η μέρα αλλά στο τέλος πάντα περναει. και σε βρίσκει να κοιτάς τους μεντεσέδες στο πάνω κρεβάτι και να κλείνεις τα μάτια σου για να δραπετεύσεις…. Και στα αλήθεια δραπετεύεις… βλέπεις όνειρα… όμορφα όνειρα.. που άλλες φορές τελειώνουν με το βίαιο σκούντημα του θαλαμοφύλακα και άλλες με την αγριογκαριδα κάποιου σαλεμένου. Αλλά πάντα τελειώνουν βιαία…. υΓ : μη σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι…

Ακόμα μια ώρα στη σκοπιά έφυγε και εσύ κοιτάς το κινητό σου για να δεις κάποιο μήνυμα της. Και ξαφνικά ο χρόνος κολλάει. Σταματάν να γυρνάν οι δείκτες και οι σκέψεις σου πέφτουν σε λάκκο. Σου λείπει. Την θες εκείνη την γαμημένη στιγμή κοντά σου. Να σε αγκαλιάσει. Να σε κοιτάξει με τα μάτια της να σε πιάσει τρυφερά από το κεφάλι και να σε τραβήξει κοντά της για να σε φιλήσει… να νιώσεις όλη την δροσιά της , να ανασάνεις ζωή από αυτήν και να χαθείτε στο ξημέρωμα… αλλά μήνυμα ακόμα να έρθει… και νιώθεις το κεφάλι σου λίγο πιο βαρύ… και δεν φταίει πια το κράνος… κάποια φωνή γνώριμη σε επαναφέρει… μαλακά ξυπνά… η γη δεν θα σταματήσει να γυρνά γύρο απ τον ήλιο τώρα που εσύ είσαι φαντάρος… υγ: μη σταματήσεις να ελπίζεις….

Πρωί… σε τραβάει το πόδι σου πολύ σήμερα… περιμένεις να δεις πως θα εξελιχθεί η μέρα . όλοι τρέχουν να προλάβουν το τίποτα. Φωνές δεξιά και αριστερά. Σου φωνάζουν και εσένα να σβήσεις το τσιγάρο και να τρέξεις… τους γράφεις στα παπάρια σου και τραβάς άλλη μια μεγάλη τζούρα… και καθώς ο καπνός σου καίει τα πνευμόνια την ξαναφέρνεις στον νου σου…. Καλημέρα της λες και χαμογελάς… δεν πάει να γαμηθεί και αυτή η μέρα… βαδίζεις αργά προς το μεσημέρι και τότε 8^α σκεφτείς πως και αυτή η μέρα πέρασε… υγ: δεν μπορείς να νικήσεις τον χρόνο…..

Άλλο πρωινό… το πόδι σου σε τραβάει ξανά… κουτσαίνοντας πας να φας πρωινό και όλα τα υπόλοιπα έρχονται. Δεν κοιτάς το ρόλοι σου, δεν σε νοιάζει πως θα περάσει η σημερινή μέρα, απλά ζεις και είσαι κάπως ευτυχισμένος για το γεγονός. Δεν είσαι και ευγνώμονας γιατί θα μπορούσες να το καταλάβεις και εκτός συρματοπλεγμάτων το ότι και σήμερα που ξύπνησες ζεις. Ζεις; Να μια μεγάλη ερώτηση που κανονικά πρέπει να μη την κανείς όσο είσαι μέσα… Και καμία απάντηση δεν πρόκειται να σου έρθει όσο και να περιμένεις… όπως και τα μηνύματα της… ποτέ δεν έρχονται πια… και έτσι περνάν οι μέρες… τουλάχιστον έχεις κάτι να περιμένεις… Υ Γ : Και όταν όλα γύρω σου σε σφυγκουν σα τεραστία θηλιά… μη ξεχνάς να αναπνεύσεις…

Και είναι και εκείνες οι στιγμές που τα δάχτυλα σου πληκτρολογούν στο κινητό λόγια αγάπης… λόγια που της λες πόσο σου λείπει και πόσο την αγαπάς… λόγια που δεν της τα χες πει ποτέ… και όταν το μήνυμα έχει ήδη σταλεί σκέφτεσαι το λόγο που δεν τα χες πει νωρίτερα… σε μαλάκωσε ο στρατός λες και βάζεις το κινητό γρήγορα στη τσέπη σου… και έπειτα περιμένεις μια απάντηση που να σου λέει ακριβώς τα ίδια… αλλά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί στην βάρδια σου… και ζητάς από τον Χριστό να σου δώσει κάτι παραπάνω από μια ζωή για να προλάβεις να της πεις όλα όσα ποτέ δεν τόλμησες να πεις επειδή η μαγκιά σου δεν στο επέτρεπε… Αλλά παίρνεις μεγαλοπρεπέστατα τα άγια αρχίδια του…

Υ γ: Αν θες κάτι παραπάνω από μια ζωή…φρόντισε να χεις μεγαλύτερο μέσον….